Ik haat het...

Als ik kijk naar hoe ik vroeger was, en dan spreek ik over ongeveer 10 jaar geleden, dan was ik een erg sociaal en vrolijke meid. Wekelijks ging ik op stap met vriendinnen. Lekker naar de kroeg, de hele dag op de kermis hangen bij de Break Dance (want dat was heel stoer). Beetje flirten met leuke jongens. Af en toe zelf ook eens in de Break Dance gaan, want de hele tijd daar staan werd zo nu en dan ook wel eens saai. Elk weekend had deze meid plannen. Ik had toen ook de leeftijd dat ik legaal uit mocht gaan dus zo gauw het weekend aanbrak zat ik te stuiteren omdat het weer bijna zaterdag was en ik 's avonds lekker in de kroeg kon hangen of in een disco in de buurt.

Helaas is dat door omstandigheden, waar ik liever nu nog niet over praat, veranderd. Maar het kwam er op neer dat ik meer begon te eten. Gewoon omdat ik mij daar beter door voelde. Als ik dan weer een zak chips op had walgde ik van mijzelf. Hoe kon ik zo veel eten? Zoveel, dat ik er misselijk van werd. Langzaam begonnen de kilo's er bij mij aan te komen. Ik heb mij altijd al dik gevoeld, maar als ik naar de foto's van toen kijk zie ik een normale meid. Niet te dik, maar een normaal figuurtje. Maatje 38. Mijn gedachtes waren toen helemaal verkeerd. Dat zie ik nu pas, nu ik 26 jaar ben. Maar ondertussen zitten er bij mij wel een heleboel kilo's aan. Nu voel ik mij pas echt dik. En het is zo confronterend om de foto's van toen te zien. Waarom dacht ik zo verkeerd? Misschien kwam het toch door die lullige opmerkingen die ik af en toe naar mijn hoofd geslingerd kreeg op de middelbare school. Ik had een beste vriendin toen en we werden altijd 'de dikke en de dunne' genoemd. Zij de dunne, en ik... de dikke. Zo zijn er nog een aantal opmerkingen naar mij gemaakt die er naar alle waarschijnlijkheid flink in hebben gehakt bij mij.

Mensen kunnen gemeen zijn. Mensen staan niet stil wat voor impact woorden op een ander kunnen hebben. De een is er gevoeliger voor dan de ander. En ik ben zo'n gevoelig typje. Ik ben zo'n typische emo eter. Als ik stress heb of mijzelf niet fijn voel dan ga ik simpel gezegd vreten om even een 'fijn' gevoel te hebben. Daarna voel je je nog walgelijker en dikker, maar dat terzijde.

Ik haat het om meteen al moe te zijn. Ik haat het om snel te zweten. Ik haat het om heel veel moeite te doen om leuke kleding te vinden. Ik haat het om bijna geen aandacht te krijgen van mannen omdat ze liever een slanke meid hebben en ik haat het dat ik geen leuke, sociale dingen meer durf te doen omdat ik mij schaam voor mijn figuur. Ik wil mij weer als dat meisje van 10 jaar geleden voelen.

Afgelopen november zijn er bij mij galsteentjes ontdekt in het ziekenhuis. Ook wisten ze mij te vertellen dat mijn lever een beetje in het vet lag. Dit schudt je wel even wakker. Ik begon te beseffen dat mijn gezondheid gevaar begon te lopen. Op de een of andere manier heb ik nu een knop omgezet. Momenteel ben ik bijna 16 kilo kwijt. Ik heb nog wel even te gaan, maar ik ben bijna op de helft. Stiekem ben ik behoorlijk trots op mijzelf, maar ik ben de juiste mensen om mij heen ook heel erg dankbaar. Zij steunen mij wanneer ik het nodig heb. Zij zeggen de woorden die ik op dat moment wil horen.

Ik hou van jullie.